Լարվածություն` Թուրքիա-Ռուսաստան հարաբերություններում
Թուրքիայի և Ռուսաստանի հարաբերություններում միջազգային նշանակության խնդիր է վերջին տարիներին երկու երկրների ռազմական համագործակցությունը։ Փաստորեն, ռուսական զենքի վաճառքը Թուրքիային, որը երկկողմանի ու տարածաշրջանային առումով տարածվել է Արևմտյան կառավարությունների և Հյուսիսատլանտյան դաշինքի (ՆԱՏՕ) վրա, S400 հրթիռային համակարգի վաճառքն է։
Ռազմական փորձագետները նշում են, որ ռուսական հրթիռային համակարգը մեծ կարողություն ունի և կարող է բացասաբար ազդել ԱՄՆ-ի առաջադեմ սպառազինությունների վրա և խափանել դրանք:
Թուրքիայի և Ռուսաստանի միջև վեճերի նոր փուլը վերաբերում է երրորդ երկրին։ Ռուս պաշտոնյաներն ասում են, որ Թուրքիան խնդիրներ է ստեղծել Ղրիմի թերակղզում ռուսական զորքերի համար՝ Ուկրաինային անօդաչու սարքեր վաճառելով։ Սակայն թուրք պաշտոնյաները, ովքեր ցանկանում են ռազմական ներկայություն ունենալ լարված երկրներում, ասում են, որ Ռուսաստանը չպետք է մեղադրի Անկարային Ուկրաինայի կառավարության կողմից թուրքական արտադրության անօդաչու թռչող սարքերի օգտագործման համար:
Իր ռուս գործընկեր Սերգեյ Լավրովի հետ Հռոմում G20-ի գագաթնաժողովի շրջանակում հանդիպումից հետո, լրագրողների հետ ճեպազրույցում, Թուրքիայի արտգործնախարար Մևլութ Չավուշօղլուն ասել է.«Եթե Ուկրաինան զենք գնի Թուրքիայից, այն այլևս չի պատկանելու Թուրքիային, և այդ զենքերը կպատկանեն միայն Ուկրաինային, և Թուրքիային չի կարելի մեղադրել դրա համար: Հետևաբար, Ուկրաինայի կառավարությունն այս անօդաչու սարքերի մասին խոսելիս չպետք է նշի արտադրող երկրի՝ Թուրքիայի անունը»։
Անցյալ չորեքշաբթի, արձագանքելով Ղրիմի թերակղզում տեղակայված ռուսական զորքերի կողմից վերահսկվող դիրքերի վրա Ուկրաինայի կողմից թուրքական անօդաչու թռչող սարքերի կիրառմանը, Ռուսաստանի կառավարությունը հայտարարեց. «Թուրքական անօդաչու թռչող սարքերը սպառնում են ապակայունացնել Ուկրաինայի արևելքը»:
Ռուսաստանի պարագայում թուրք պաշտոնյաների դիրքորոշումները շատ տարբեր են։ Թուրքիան մի կողմից զենք է վաճառում ավելի թույլ երկրներին, իսկ մյուս կողմից՝ կարիք ունի առաջադեմ զենք գնել տարածաշրջանային ու համաշխարհային տերություններից։ Միաժամանակ, առաջին քայլով Ռուսաստանը կարող է կանխել Թուրքիայի ռազմական ներկայությունը Ադրբեջանում և Լեռնային Ղարաբաղի տարածաշրջանում։ Սա նշանակում է կովկասյան տարածաշրջանում Թուրքիայի բոլոր քաղաքականությունների և Ադրբեջանում ռազմական ներկայության ձախողում: